to stroop or not to stroop

Het is al een flinke tijd sinds onze laatste blog. Nee, we zijn niet van de berg gevallen en hebben ons ook niet volgegeten aan stroopwafels (wel een beetje). Er is wel het een en ander veranderd, maar volgens alle emigratie theorieën is dat volkomen normaal na een jaar in het buitenland.

Zeer korte samenvatting. De verkoop van stroopwafels liep goed. Zeker voor een nieuw product. We kregen vaste klanten, goede reacties en integreerden goed met de markt mensen. Maarrrrr....we konden makkelijk berekenen, dat met onze omzet (ook als we die zouden verviervoudigen), de opbrengst van het avontuur nooit genoeg zou zijn om met z'n tweeën van te leven. We zouden dus ons aanbod moeten uitbreiden. Andere koekjes erbij? koffie en thee erbij? sportsokken erbij? sterke drank erbij? we hebben vanalles bedacht. Daarbij moest je elke markt rond zes of zeven uur aanwezig zijn en begon de verkoop eigenlijk pas om half elf. Heel veel wachten dus en veel te weinig slaap. Tot overmaat van ramp bleek (slechte planning) dat bij Mijke eigenlijk de energie volledig ontbrak om nieuwe dingen te verzinnen en enthousiast te verkopen. Na een jaar van nieuwe indrukken, zonder rustpauze en daarvoor een jaar hard dingen regelen was het even helemaal op. We hebben dus besloten net te doen als het gros van de mensen om ons heen: vakantie vieren. Op dit moment doen we alleen de markt in Guillestre (ons eigen dorp) nog, met veel lol. De andere dagen doen we even een pas op de plaats. Uitrusten, genieten van onze mooie omgeving, nadenken over wat we in de toekomst verder willen en op welke manier de stroopwafels toch een goede inkomstenbron kunnen zijn. 

We voelden ons een beetje als een zakje stroopwafels dat te lang in de zon had gestaan: alle stroop eruit gelopen en dus broos, weinig flexibel en breekbaar. Op dit moment komt de stroop al langzaam een beetje terug en de plannen voor de toekomst ook weer.

Hieronder een filmpje van ons werkterrein. Het is vroeg op de markt genomen en dus is het nog erg stil.