Le Tour Toujours!

Vandaag weer een aantal familieleden uitgezwaaid. Erik en Marjo zijn al sinds maandag weg en vandaag zijn Fem (zus Mijke) en Julian en Rob (broer Marcel) en Annet en kids vertrokken. Zij stonden op twee campings in en om Guillestre. Sinds het vorige bericht is er veel gebeurd. Allereerst natuurlijk de Tour de France. Op 20 juli kwam deze op 200m van ons huis door het dorp heen. Het was het begin van een etappe, dus de renners zaten nog (bijna) allemaal bij elkaar in het peloton. Wel indrukwekkend om ze voorbij te zien denderen. 

Ongeveer een uur voordat de fietsers langskomen komt de zogeheten Karavaan langs. Dat is een gigantische stoet met allerlei bizar uitgedoste auto's. Daarin zitten/staan mensen die allerlei promomateriaal naar buiten gooien. Het publiek aan de kant ontpopt zich tot een groep vrouwen bij de Drie Doldwaze Dagen van de bijenkorf en kinderen tot en met bejaarden duiken op de petjes, tasjes en sleutelhangers. Doel is: zo veel mogelijk verzamelen. Omdat de tour drie dagen achter elkaar bij ons in de buurt was, is er dus flink gescoord!

Wij (Marcel en Mijke) hebben tot nu toe ook al twee keer geraft. De eerste keer op de Durance (de grootste, maar iets minder wilde rivier) en de tweede keer op de Guil. De Guil is een wat kleiner riviertje dat hier achter het dorp door een ravijn stroomt. De naam Guillestre komt ervan. Het raften in de Guil is een stuk spannender dan in de Durance omdat je op de Guil nogal eens komt vast te zitten op (of bijna onder) een rots. Wat een leuke bijkomstigheid is, is dat de wereld er vanaf het water toch heel anders uit ziet en de omgeving fantastisch mooi is. Fem en Julian hebben gisteren zelfs een nog heftiger stuk van de Guil gedaan, dus wie weet gaan wij dat ook nog eens proberen binnenkort.

Verder hebben we de afgelopen tijd een Senegalese avond in het dorp bezocht, veel restaurantjes van Guillestre uitgeprobeerd, ge-bbqd op de camping, gerodeld (soort sleeën van een helling in het skigebied) en een heel klein beetje geklust.

Het klussen schiet er een beetje bij in omdat we zo druk zijn met het rijden van de raftbusjes, gezellige dingen met familie doen en ook nog af en toe Sjors (de hond  van de buren) uitlaten. Maar eigenlijk is dat helemaal niet erg omdat we op die manier wel goed van de omgeving kunnen genieten. Het klussen kan ook als het iets rustiger is.

Wat we wel op klusgebied hebben gedaan is het plaatsen van een dikke paal om een plafonnetje te ondersteunen. Dat was best spannend, want we hadden een muurtje weggebroken waar een draagbalk op steunde. Dat was niet per ongeluk, en we hebben veel extra ruimte gecreëerd, maar je moet dan vervolgens natuurlijk wel de constructie weer goed ondersteunen. Daarnaast veel denkwerk op het gebied van elektriciteit en waterleidingen verricht en de schouw in de keuken weggesloopt. Ook daar werden we weer verrast door de niet aanwezige maatregelen voor brandveiligheid van franse jaren '70 bouwwerken. Een aantal balken binnen in de openhaard had overduidelijk wel eens vlam gevat en de afvoer pijp zat met een soort los kalk een beetje aan de muur gesmeerd. 

Het is heel erg  leuk om iedereen (de bezoekende familie) te laten zien waar we wonen en de reacties zijn ook elke keer enthousiast. De aanwezigheid van veel bekenden die hier op vakantie zijn versterkt ook het vakantiegevoel bij ons erg. Het inburgeren en frans leren gaat iets langzamer, maar dat komt wel. Het laatste bezoek komt volgende week dinsdag (Renée (mijkes moeder) en Pon). Zij gaan de plaatselijke chambre d'hotes uitproberen. Le Chateau. Bij het uitlaten van Sjors lopen we er altijd langs en het lijkt heel mooi te zijn. De ligging en het uitzicht zijn in ieder geval fantastisch.

Als er weer wat meer rust is, dan zetten we weer wat foto's op de site of op Flickr.

Ciao

Nous sommes en ligne!!!

Of in andere woorden, we zijn on-line! Binnenkort uitgebreidere berichten vanuit ons eigen huisje! Mailen werkt dus gewoon weer.

greetz!!!

Een bericht vanuit de zon

Op 13 juli was het precies een jaar geleden dat we een bod op dit huis deden. En......nog geen spijt. De buurt had besloten dit te vieren met een geweldig spektakel met paarden, jonkvrouwen en strijdende soldaten. Ook was er zelfs een hele vuurwerkshow opgezet. Nou ja, eigenlijk was dit allemaal in het nabij gelegen fort: Mont Dauphin, dat met een aantal andere werken van de architect Vauban vorige week is toegelaten tot de lijst van werelderfgoed van Unesco. Reden voor een feestje dus. Interessante gewaarwording is trouwens dat vuurwerk in de bergen niet zo heel spectaculair is. Het komt maximaal tot halverwege de tegenoverliggende berg en helemaal niet tot hoog in de lucht zoals ik altijd dacht.

De afgelopen dagen hebben we 'vakantie' gehad. Deels omdat Paul (vader Mijke) en José er waren, maar ook omdat we hadden afgesproken dat we regelmatig vrij gingen nemen om van de omgeving te genieten. Daarnaast was het maandag 14 juli (nationale feestdag), dus genoeg reden om een lang weekend te maken met daarin lekker wandelen, kletsen, wijn drinken en relaxen. En nog een 'spectacle', namelijk in het dorp zelf met muziek en dans. Zelfs de burgemeester nog een hand gegeven.

Het blijft een beetje kamperen in huis, zeker omdat we de best werkende badkamer (we hadden er twee) hebben gesloopt zoals op de foto's te zien is en we het dus moeten doen met de badkamer in de 'kelder'. Hiervan blijft de wc maar doorlopen en de muur is aangetast door vocht, maar verder hebben we wel een warme douche en ach, het werkt allemaal. Het campinggasje doet nog trouw dienst als kookgelegenheid en het weer zit over het algemeen mee. Tot nu toe klopt de uitdrukking 'wonen op vakantie' (titel van een boek van een emigrante Esther Verhoef) dus nog goed.

Vandaag (vrijdag de 18e alweer) komen Marcel's broer Erik en zijn vrouw Marjo en hond Lumi logeren. Gezellig! We hebben trouwens als het goed is bijna zelf internet. Nadat de vaste telefoonlijn werkte konden we de aanvraag indienen en nu die aanvraag in gang is gezet doet dus de telefoon het weer niet meer, maar dat hoort er allemaal bij, want het modem is nu op weg hiernaar toe. Kijken of het werkt. Verder is gisteren een meneer voor het dak geweest (moet vervangen worden). Hij schijnt de beste van het dorp te zijn. Onverstaanbaar, maar wat wel duidelijk was is dat hij een offerte gaat maken, maar dat het werk pas eind van de herfst of in de winter kan plaatsvinden. Hierdoor loopt onze planning wel flink uit omdat we de boven verdieping niet kunnen afmaken voor de tijd, maar ach. Genoeg te doen in en om het huis.

Heb er hier wat fotootjes bijgevoegd (boven het sloop proces van de oude badkamer, gezien vanuit de keuken en onder het dagelijkse biertje op het balkon). Hopelijk is het volgende bericht van de eigen computer af, maar zoals dat altijd met aansluitingen gaat, zal het wel langer duren dan verwacht en dus hoop ik nog nergens op :-)

Weer wat nieuws

Bonjour,

De foto's laten nog even op zich wachten, maar een snel nieuwtje kan zeker. We zijn nu ongeveer anderhalve week hier en al heel hard bezig. De eerste les die we hebben geleerd: alles duurt altijd langer dan je verwacht. Vragen we een telefoonabonnement aan. Zou ie dinsdag werken, blijkt dat pas donderdag echt zo te zijn (valt best mee natuurlijk, twee dagen vertraging). Wil je een telefoon kopen, blijkt dat nergens mogelijk enmoet je dus wat rond gaan rijden, maar uiteindelijk vind je er zeker 1. Wil je stempels huren, ook maar rond rijden tot je een verhuurbedrijfje vindt. Kortom. Overal de tijdvoor nemen. Dat is ook eigenlijk wel lekker want dan wordt je gedwongen rustig aan te doen :-)

We zijn al hard aan het slopen. Vooral Marcel blijkt dan over brute krachten te bezitten. We hebben besloten een extra muur eruit te halen om meer licht te creeren. We zijn al vaste klant van de dechetterie (afvalstort). Mijke houdt zich vooral bezig met opruimen en dingetjes regelen. Een goede taakverdeling. Ondertussen wordt de dag twee keer onderbroken voor het rijden met een busje voor het raftbedrijfje achter ons. Is een erg mooi ritje, dus zeker geen straf. Dan ook nog een keer de hond van de buren Sjors (of Georges, zoals ie officieel heet) uitlaten, wat ook nog eens zorgt voor een lekker wandelingetje. Een goede combi van bezig zijn en genieten van de omgeving.

Het vakantieseizoen begint hier nu. Heel veel nederlanders te zien. Het weer is ideaal. Wel erg warm 's middags, maar in de avond koelt het lekker af en 's ochtends is het echt fris.

Genoeg geschreven, terug naar de bouwput.
A bientot!

les premiers jours

De eerste dagen in ons nieuwe thuisland zijn prima verlopen. We gingen de Nederlandse grens over met: Afscheid nemen bestaat niet van Marco Borsato en zijn vervolgens een hete dag en koelere nacht doorgereden om om vier uur in de nacht THUIS te arriveren. Ondertussen nog wat eerste psychische eerste hulp geboden aan een fransman die achter het stuur in slaap was gevallen, op de snelweg over de kop was geslagen en vervolgens vrolijk naar buiten kroop en zijn spullen ging verzamelen. Alleen wat bloed op zijn handen, verder leek hij in orde!!!!!

In ons huis hebben we de volgende dag eerst, maar eens gezorgd dat we een beetje konden leven. Dus een tijdelijke woon- en slaapkamer en keuken ingericht. Toen de dag erna meteen begonnen met onze eerste werkdag. Busje van achterbuurman Maarten stroomafwaarts rijden zodat hij met zijn raftklanten na een natte afdaling van de rivier weer terug naar het beginpunt kan rijden.

Onze nieuwe kachel is ook gearriveerd. 250 kg zwaar!!! We hebben hem met veel moeite op de begane grond naar binnen gekregen ( moest Marcel wel vakkundig een kozijn voor slopen). Hij moet uiteindelijk nog een verdieping hoger, maar daar vragen we de overbuurman met zijn petit hijskraantje voor. Gelukkig is het zomer en hebben we nog even.

Morgenmiddag gaan we zelf een keer mee raften met Maarten. Tot nu toe dus alles gateau et oeuf (koek en ei). Het blijft wel een beetje onwerkelijk en voelt nu nog vooral als vakantie. Maar daar had iedereen in de boekjes vol met emigratietips al op gewezen. Het moeilijkst is nog het franse toetsenbord waar dit bericht op wordt getypt :-)

Au revoir et bonne chance
MM