Franse bazen en seizoenswerk

Het werkende leven is begonnen en oei wat valt dat soms zwaar. Op maandag 8 december gingen we allebei vol goede moed (en een beetje zenuwachtig) aan de slag bij onze nieuwe bazen. De eerste week was een inwerkweek. Het seizoen zou pas op zaterdag beginnen. Bij Marcel was er wel echt een inwerkprogramma aanwezig (dat dagelijks werd veranderd), maar de uitleg vond volledig plaats in het frans. Dan blijkt toch wel dat je met franse les in Nederland niet zo heel veel leert. Gelukkig wel aardige en gezellige collega's waarvan enkelen in de loop van de week meer Engels uit zichzelf gingen spreken. Bij mij was het in de skischool wel wat anders. Van mijn drie mede-secretaresses/receptionistes waren er twee die al veel ervaring hadden, en de ander was net als ik onbekend in het vakgebied. Ze zijn wel alle drie heel erg frans en ik dacht dat mijn frans ok was (in ieder geval op het gebied van begrijpen wat mensen zeggen), maar dat viel toch wel tegen als ze tegen elkaar begonnen te rebbelen. Daarbij is er bij de skischool sprake van een zeer ondoorzichtig reserveringsproces. Een deel gaat via internet, dat is nog te overzien. De rest komt binnen via telefoon, mail of fax. Meestal wordt dan vervolgens naar de persoon met de post een reserveringsformulier opgestuurd wat vervolgens (vaak half ingevuld) weer teruggestuurd wordt met de betaling. Pas als de betaling er is en alle gegevens (vele telefoontjes later) kan de reservering worden ingevoerd in de computer, waarna weer handmatig een bevestiging wordt verstuurd. Erg bureaucratisch, maar best aan te wennen als je het hele proces kent. Bij ons was echter de voorbereidingshectiek voor het nieuwe seizoen al in volle gang en dus vielen we ergens halverwege in (bij het versturen/ontvangen van de formulieren) en werd me pas op dag 3 duidelijk hoe het totale proces in elkaar zat. De inwerking was dus niet echt denderend en dan ook nog in een nieuwe taal. Om eerlijk te zijn dacht ik wel eens (en Mars trouwens ook): waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen. 

Nu zijn we alweer meer dan een week in het seizoen en beginnen dingen op z'n plek te vallen, en worden ook de positieve dingen van het werk duidelijk. De zaterdag (zeker in schoolvakanties) is grote hectiek. Marcel staat in een klein filiaal met twee collega's. Ze kunnen ongeveer twee personen tegelijk van skis voorzien en dus als er een groep van 40 man aankomt, dan is de rij erg lang en de druk hoog. Het afstellen van skis en snowboards gaat wel al als een echte professional en zeker bij de niet-frans sprekende klanten zijn de collega's erg blij dat Marcel er is (Engels gaat velen toch nog wat moeizaam af). Het leuke van het werken in een skiwinkel is dat je gratis al het materiaal mag lenen om te proberen (en je familie ook). Dus vorige week dinsdag heeft Marcel op z'n dagje vrij de duurste skis in de collectie geprobeerd (de skileraren-ski). Nu is duidelijk waarom skileraren altijd zo mooi skiën, het is de ski die het hem doet! 

Bij de skischool is zaterdag ook een gekkenhuis. Lange rijen wachtende mensen. We zaten met z'n drieen en achter elkaar komen mensen lessen boeken voor de week. Dit zijn de personen die nog niet hadden gereserveerd vooraf. Het moeilijke is dat je constant in opperste concentratie (in een lawaaiige omgeving) moet luisteren naar mensen met allerlei verschillende franse accenten. Vervolgens alles op de goede manier moet inboeken anders schiet de baas uit zijn vel en ook nog moet zorgen dat je de goede leraar kiest, de creditcard wel teruggeeft, moeilijke vragen in het frans moet beantwoorden etc. Elke keer als een engels sprekend persoon kwam (niet zo vaak) die hoopvol vroeg of ik ook engels sprak kwam er weer een golf van opluchting. JA! even uitrusten. Maar het mooie van het werken bij de skischool is dat je buiten de weekenden om een middagpauze van twee uur hebt (of anderhalf) en een gratis skipas! Dus tijdens de lunch kun je lekker om uit te waaien wat afdalinkjes doen. Heerlijk om het hoofd weer leeg te krijgen. Al met al groeien we er dus wel in. Het was minder makkelijk dan verwacht, maar langzaam maar zeker worden de uitzonderingen (die zijn er vooral bij de skischool) in wat wel verkocht mag worden en wat niet duidelijker en wordt de sfeer en het gevoel beter.

Zelfs de omgang met de baas van de skischool gaat elke dag wat beter (met af en toe een dipje). Deze meneer (oud-skileraar met een grote snor) heeft namelijk wat moeilijke trekjes. In Frankrijk schijnt het nog af en toe zo te zijn dat de bazen echt nog baas zijn. Deze baas kan zonder dat je weet waarom uit zijn vel springen en moet altijd het laatste woord hebben. Marcels baas is daar een positieve uitzondering op. Ik heb mijn baas in de eerste week al schreeuwend aan mijn bureautje gehad omdat ik iets niet helemaal goed had begrepen (maar prima had opgelost, alleen niet op zijn manier) en dat heb ik ook bij andere collega's al zien gebeuren. De manier om ermee om te gaan is om veel vragen te stellen, het precies op de manier te doen die hij wil en hem altijd in zijn 'baas' rol te zetten. Dan blijft hij redelijk rustig en is ook zelfs echt vriendelijk. 

Nu twee daagjes vrij en dan weer vol goede moed op naar de volgende hectische dagen. In januari wordt het dan weer rustig, schijnt, en dat is al heel binnenkort. We zijn eigenlijk wel trots op onszelf dat het nu na twee weken al redelijk gesmeerd loopt en we zijn allebei onze proeftijd uit, dus we mogen als het goed is het hele seizoen blijven. Nu keihard werken aan beter (en makkelijker) frans spreken want dat maakt het leven toch wel een stukje relaxter.

Iedereen alvast fijne feestdagen een heel veel plezier met oud en nieuw en in het nieuwe jaar!

Warm huis en overheerlijke pizza!

De eerste verbouwingsronde is klaar!!!! Het heeft uiteindelijk langer geduurd dan gepland. We wilden op 1 november klaar zijn, maar vlak daarvoor besloten we toch nog 1 projectje op te pakken. Het SCHAAP project. 

We hadden nogal wat problemen met onze pelletkachel. Deze in Nederland gekochte supersonische kachel werkte helemaal niet goed. Het leek erop alsof hij de woonkamer niet warm zou krijgen en daarbij konden we dat ook niet echt goed testen omdat hij na ongeveer 3 uur branden in de storing schoot waarna hij 45 minuten begon af te sluiten (alles opbranden en de pijpen leegblazen) gepaard met gezellig gepiep. Tegen de tijd dat je het asbakje daarna had schoongemaakt en de kachel weer liep was de temperatuur in huis alweer 4 graden gezakt. Dussssss hebben we op de valreep besloten om de buitenmuur van de woonkamer te isoleren. Daarvoor hebben we het hele dunne, maar goed werkende isolatiemateriaal Trisolaine gebruikt en dat bestaat voor een deel uit schapenwol. Vandaar het project SCHAAP. 

Dit betekende dat we de woonkamer weer leeg moesten ruimen. Latjes op de muur moesten plaatsen, daar het wol tegenaan nieten, weer latjes eroverheen en daarna afmaken met gipsplaat. Twee weken extra werk, maar het werd meteen al duidelijk dat de kou van de buitenmuur niet meer (zo snel) binnenkwam. Hiernaast een foto van de sheeproom:

Vervolgens zijn we gelukkig al wat verder met het oplossen van het kachelprobleem. Hij houdt het nu zeker 7 uur vol en we hebben het boven in onze geisoleerde woonkamer zelfs al een paar keer 21 graden gehouden.

Vorige week waren Dien en Lies hier op bezoek. Althans, in Guillestre, ze sliepen in een apartementje wat hoger in het dorp. Was heel erg gezellig en we hebben elke avond samen gegeten. Hoogtepunt was toch wel het uitproberen van de pizzapan (die we bij de kachelwinkel hebben gekocht) een soort tostiaparaat, maar dan voor pizza's. Regelrecht uit Italie. Eerlijk gezegd was dit misschien wel de lekkerste pizza die ik ooit heb gegeten. En wel in maar 4 minuten in de oven klaar. Echt een superproduct!

Nu lekker vakantie vieren, genieten van de omgeving en ons mooie huisje. 8 december gaan we allebei aan het werk. Marcel bij de skiverhuur en Mijke bij de skischool. 

Heel erg veel zin in! Hopelijk dus binnenkort niet alleen maar verbouwingsverhalen, maar ook franse-levens verhalen op deze blog. Al begrepen we vandaag dat de dakdekker misschien al 15 december gaat komen. Dat zou betekenen dat voor de kerst het nieuwe dak erop zit.....en we theoretisch dus alweer door zouden kunnen klussen. Dat zien we dan wel weer. Eerst maar eens uitslapen en daarna weer wat geld verdienen.

De woonkamer!

Bonjour!

De woonkamer is AF! Hij is heel mooi geworden en er zijn weer flink wat foto's op flickr geplaatst om te laten zien hoe anders hij is dan voorheen!  zie ook: de fotopagina

We zijn heel blij dat deze mijlpaal ook is bereikt en dachten: zo dat is het wel even voor het klussen. We gaan pas verder als het nieuwe dak erop zit..... Maar ja toen was er nog een pot beits die net was aangebroken en vast niet goed blijft tot het voorjaar, en een keuken muurtje dat nog af moet, en een halletje waar nog wat gipsplaten in moeten. Kortom, na een dag of twee relaxen zijn we weer keihard bezig. De deadline die we onszelf hebben gesteld is 1 november. Dan zijn we precies 1 jaar eigenaar van het huis en dan willen we de maand november echt goed uitrusten! Want daarna moet er gewerkt worden. Althans, dat is het idee.

Ik, mijke, heb me flink in het franse-banen-zoek gebeuren gestort en dat is nog een hoop werk. Er is genoeg aanbod voor het winterseizoen, maar ja, wat wil ik? En hoe zorg ik ervoor dat ze mij kiezen en niet al die mensen die al seizoenen lang ervaring hebben in het type werk? Dan is je cv met allerlei 'hoog-opgeleid' werk opeens niet meer zo interessant. Wel heel verfrissend trouwens om op heel andere zaken beoordeeld te worden. Op zich gaat het solliciteren goed. Ik heb al vier uitnodigingen voor gesprekken. Onder andere bij de ski-school in risoul (als een soort receptioniste) en bij het office du tourisme in Vars. Sowieso goed voor mijn frans, al dat geklets. Het zal dus vast wel lukken. Nu komt opeens alles op het zelfde moment en moet je dus op veel solliciteren en dan maar kijken waar je op gesprek mag komen en wordt aangenomen. We zien 't wel!

De sneeuw wordt hier heel binnenkort verwacht. Het zal wel een klein koude-dipje zijn en dan weer terug naar lekker zonnig najaarsweer. De winterbanden gaan dus nog niet onder de auto. 

We kijken heel erg uit naar een maandje 'rust' (o.a. met een weekje nederland) en genieten van ons huis en de omgeving. Daarna wordt het leuk en spannend om ons in het echte franse werkende leven te storten. We oefenen netjes elke dag een uurtje frans om alvast in te komen. 

Tijd om bij de kachel te gaan zitten. Het wordt al frisjes.

Groetjes en liefs van Mars en Mijk 

foto's

Bonjour,

Het is gelukt om de fotosite weer te mogen bijwerken. Dus er staan een paar nieuwe foto's op. 

Klik hier om ze te bekijken (ze staan aan het einde)

Ondertussen zijn we verder gegaan met de woonkamer. Hier zit nu overal dubbelglas in (in de keuken ook) en we zijn nu de oude vloer aan het repareren zodat we een stukje historie bewaren. En morgen is eindelijk het grote moment: we gaan naar italie om de pijpen voor de kachel op te halen . We maken er lekker twee daagjes van en stoppen ook nog even bij de ikea in turijn. 

Daarna kunnen we hopelijk de kachel heel snel aan de praat krijgen. Er ligt al een berg van bijna 1000 kg pellets (geperste houtkorrels) beneden in onze 'cave'. Dus alleen de pijpen aansluiten en dan kunnen we lekker stoken. Dat is ook wel nodig want het is nu meestal niet meer dan 10 graden in huis. Buiten vriest het 's nachts al. 

Tijd om het hekje van het balkon (dat er nu toch af was en dus makkelijk opgeknapt kon worden) voor de tweede keer in de beits te zetten.

Veel groetjes uit guillestre

Eerste oplevering: de keuken

Gelukkig zijn we nooit doorgegaan met onze plannen om mee te doen met het tv programma Het Blok! Twee weken geleden waren we van plan om die zondag de keuken op te leveren (geinspireerd door de Blok opleveringen die we trouw op uitzendinggemist (van Net5) kijken). En uiteindelijk was het gisteren de eerste dag dat we ook daadwerkelijk in onze nieuwe keuken konden eten en koken. Niet dat veel tegen zat...... alles duurt gewoon erg lang in klusland. Daarbij moet ook nog vermeld worden dat de keuken er wel twee weken geleden inzat, maar we een kastje te weinig hadden (en naar ikea moesten, helemaal geen straf), en we ook de boiler in de badkamer wilden hebben hangen (dat moest om warm water naar de keuken te trekken.

Maar de eerste maaltijd was er gisteren dan toch echt!!! En hij was heerlijk!!!!

Een belangrijk onderdeel van de keuken was ook het naar boven hijsen van de kachel die een verdieping lager geparkeerd stond!!! Uiteindelijk is er een gigantische kraan van de dakdekker(die verderop bezig was) aan te pas gekomen en zelfs dat wilde bijna niet vanwege een elektriciteitsdraad. Maar toen hij met z'n hele 250 kg binnen stond was hij wel erg mooi!!! Nu nog even wat afvoerpijp in Italië halen en dan krijgen we het lekker warm. Wat wel nodig is ook want de eerste sneeuw was duidelijk op de bergtoppen te zien deze week.

Vandaag (zondag) lekker een dagje vrij gehad en een wandeling rondom guillestre gemaakt. Wow! een schitterend pad door een kloof met af en toe ook prachtige uitzichten. Dit moeten we echt vaker doen. We wonen hier gewoon!!!! Nog steeds helemaal geen spijt dus.

Ondertussen ook wat werk-ontwikkelingen. Marcel heeft een baantje in Risoul (voor het winterseizoen) als 'ski-man'. Dit zijn degenen in skiwinkels die de skies aan toeristen uitlenen en ook onderhouden. Een erg toffe eigenaar van de winkel, dus dat komt wel goed. Mijke is nog een beetje zoekende, maar heeft morgen ook haar eerste gesprek. Het zou lekker zijn als het werk voor de winter geregeld is ;-) Nog even duimen dus.

Dat waren wel de nieuwtjes vanuit het wederom zonnige guillestre. De foto-site op flickr moet binnenkort worden geupdate, maar we zitten aan onze 'upload' limiet en er moeten eerst dus nog wat foto's af. Meestal hebben we voor dat soort dingen niet zo'n puf meer na een dag klussen, maar wie weet binnenkort.

Ciao

M&M

Het verbouwings-dieet

Bonjour,

Even snel een berichtje voordat we even gaan relaxen bij uitzendinggemist (lang leve het internet!). Dit keer een bericht dat velen zal aanspreken. Namelijk Marcel's verbouwings-crash dieet. Op een mooi moment (zo'n maand geleden) waren alle bezoekers weg, kwamen er niet zo veel uitjes naar restaurants voor en kon Marcel bijna hele dagen lang alleen maar klussen.

Resultaat:

Van de 80 kg naar 72 kg in maar vier weken EN met elke dag een biertje en chips! Daar kan Sonja Bakker toch niet tegenop! 

Bij deze voor alle belangstellenden de beschrijving van het dieet:

Maandag: 

Ontbijt met vier (kleine) sneetjes pain au céréales. Beleg kan gekozen worden uit: jonge goudse kaas, pindakaas, roomkaas met kruiden of chocopasta. Niet te vergeten: twee glaasjes jus en een stukje fruit.

*****Keihard klussen, beuken, rennen, sjouwen tot de lunch**********

Lunch met vier sneetjes pain au céréales. Beleg hetzelfde als hierboven, eventueel aangevuld met salami of in de vorm van een kaastosti genuttigd.

*****Keihard klussen, beuken, rennen, sjouwen tot het avondeten**********

Eerst twee bakjes chips (met z'n tweeen) en een biertje en daarna een voedzame maaltijd. Hierbij kan gekozen worden uit (een niet-limitatieve opsomming): pizza, brood met knakworst, gebakken aardappeltjes met doperwtjes (met mayo en ketchup) en een eitje, macaroni (met een eitje), panini, nasi (met een eitje EN ROYS SATE SAUS), brood met omelet, gebakken aardappeltjes met tomaat/komkommer salade, melanzane ala parmigiano (of met courgette), pasta met een potje saus (en een eitje), bruschetta, franse sperziebonen schotel ...... dit alles te bereiden op een 25-jaar oud campinggasstel.

Dinsdag:

---zie maandag--

Woensdag:

---zie maandag--

Donderdag:

---zie maandag--

Vrijdag:

---zie maandag--

Zaterdag:

---zie maandag--

Zondag:

---zie maandag--

Mijke doet mee met dit dieet, maar is jammergenoeg nog maar 2 kilo kwijt. Misschien toch wat minder actief met de maaltijden mee doen en wat actiever met de tussen-maaltijd-activiteiten!!! (als ze kilo's kwijt zou willen raken, wat niet het geval is).

Veel succes! De recepten zijn op aanvraag per mail te verkrijgen. We geven geen garantie op resultaat, dan zul je toch echt een huis met veel betonnen vloeren (die je eruit wil hebben) moeten kopen in de bergen.

Blog titels

Sjonge, de tijd gaat wel heel erg snel. We zijn hier nu alweer bijna twee maanden en ik kom nauwelijks toe aan het updaten van de blog. Nou ja, ik maak er denk ik geen tijd voor :-) Het goede nieuws is: De oude trap is eruit en er zit een nieuwe in!!! Zie de twee foto's. Links de oude, krappe niet lekker lopende metalen wenteltrap en rechts de nieuwe houten trappen. Een groot bijkomend voordeel van de nieuwe constructie is dat de ingang naar het kamertje onder de trap nu een hoogte heeft van ongeveer 1,80m in plaats van 1, 65m

Dit heeft redelijk wat denkwerk gekost, wat je kunt zien op de nieuwe foto's die ik op flickr heb geplaatst. (klik hier voor de link, de nieuwste foto's staan achteraan) Vooral het plateautje waar de trappen aan hangen was hogere wiskunde. Maar het is gelukt en nu kan het opbouwen echt beginnen.

Met een biertje op het balkon hadden we allerlei leuke blogtitels verzonnen om steeds een stukje over te schrijven. Maar ja, dat komt er niet echt van zoals gezegd, dus hier krijgen jullie de lijst in 1 keer:

- courgettes en groene fietsen:  We kregen op een dag zo veel courgettes van Maarten uit zijn tuin dat we ze maar in stukjes hebben gehakt, allemaal hebben gebakken en in de vriezer gegooid. Mijkes handen waren bedekt met een soort lijm die uit de courgettes kwam. Het is er niet afgegaan met wassen, en moest slijten. Toen kregen we van de buurvrouw Marie-Louise ook nog de bloemen van een courgette (die je moet frituren, maar dat wisten wij niet, en we hebben geen frituur, dus ze hebben lang in de koelkast gelegen). Op diezelfde dag vonden we op de plek waar we de raftbusjes neerzetten een groene geschilderde fiets in de bosjes. Die staan op een aantal rotondes in de buurt in het kader van de tour de france. We hebben hem meegenomen en weten nog niet precies waar hij een plekje in ons huis krijgt.

- Oude mannen en witte billen: Op een bepaald moment hadden we een aantal keer achter elkaar dat we de raftgroep bij het eindpunt moesten opwachten. Elke keer keek mijke bij het rondkijken opeens tegen de witte billen van (oudere) mannen aan die daar in het openbaar hun zwembroek stonden te verwisselen. Not a pretty sight!

- MMM Monday Morning Madness : Op maandag is het hier markt en zeker in het hoogseizoen is het dan echt een gekkenhuis. Vooral wat parkeren betreft. Onze straat wordt omgetoverd tot grote automassa en alle parkeerregels worden genegeerd. Maar, toen iemand bij Marie-Louise in haar voortuin was gaan staan en haar muurtje kapot had gemaakt zat er toch wel een bon op zijn vooruit.

- Vietnamese pornografie: Bij het eten bij de vietnamees (heerlijk) met Maarten en Ellen kwam aan het eind een fles Sake op tafel. De bijbehorende glaasjes hadden het wonderlijke effect dat als je er een vloeistof in schonk een vunzig plaatje onderin verscheen. Maarten en Marcel hadden een wulpse vrouw en Ellen en Mijke een hitsige man...... en verder leek het tentje zo onschuldig.

- Bad hair month: Vlak voor vertrek uit nederland is mijke een behoorlijk slecht kapsel aangemeten bij de kapper. Dit had als gevolg dat ze maar besloten heeft het haar weer wat te laten groeien. Voordat het zo ver was was/is het dus elke dag Bad Hair Day.

- Stinkende knieën: Marcel was bij het slopen zo hard aan het zweten dat zijn klusbroek onder de kniestukken zo stonk dat hij elke dag erge last had van stinkende knieen.

- Monsieur et Madame retourner: Bij de boite a outils (de 'gamma') kwamen we op een bepaald moment zo vaak dingen terugbrengen (pvc pijp die we verkeerd hadden gekocht bijvoorbeeld) dat we bang waren om de titel M. et Mme Retourner te krijgen.

- Afwastas: Omdat we dagelijks twee trappen op moeten van de afwasplek en koelkast (begane grond) en de eetplek (tweede verdieping) en we al een paar kopjes hadden laten sneuvelen omdat we onze armen te vol hadden hebben we de Afwastas in het leven geroepen. Een boodschappentas om spullen te vervoeren tussen verschillende verdiepingen.

- Wiebelkont en drie rondjes: Sjors, de hond van Maarten en Ellen die we een tijd lang elke middag uitlieten heeft een ongelooflijke wiebelkont als je achter hem loopt. Als hij drie rondjes gaat draaien dat weet je dat hij daar gaat poepen. 

- Mijke en Marcel en de vloek op de Via Ferrata: In nederland hadden we twee via ferrata sets gekocht om hier gebruik te kunnen maken van de metalen kabels die langs sommige klim/wandelroutes zijn gespannen. Het is een vorm van klimmen die uit italie komt en behalve materiaal en weinig hoogtevrees hoef je er niet veel voor te hebben/kunnen. Jammergenoeg is het nog lang niet makkelijk om het begin van die routes te vinden en als je ze al hebt gevonden blijkt dat je ervoor moet betalen. Niet elke keer hoor. Hoe dan ook, pas bij de derde poging (gisteren) is het ons gelukt om er 1 te doen. Het was zeer de moeite waard en af en toe ook echt wel spannend (de rotsen waren al flink glad geklommen). We weten nu ook het begin van twee andere dus dat gaat de volgende keer zeker weer lukken.

Zo, dat geeft een beetje een beeld van wat ons zoal bezig houdt. Hiernaast hebben de regeldingen ook gestaag voortgang. We hebben toestemming om ons dak te laten vernieuwen en ook al een (heel dure) offerte gekregen van de dakmeneer. Vandaag toen ik praatte met de mevrouw van de subsidie aanvraag (omdat we in de buurt van de kerk liggen en ons aan de regels houden krijgen we als het goed is wat geld van de gemeente) gaf zij aan dat het bedrag wel normaal was. Wij hadden ons zelf een beetje verkeken op het aantal vierkante meters dat ons dak is. Wij dachten 72 en het bleken er 83 te zijn, dus dat maakt wel verschil. Gelukkig 'vonden' we in onze geldpot nog 3000 euro die nog geen bestemming had, dus we kunnen het toch gaan laten doen.

Verder zijn we bij het regelen van een frans kenteken weer een stap verder. Nu alleen nog langs het belastingkantoor en dan het ding zelf aanvragen. Het verloopt allemaal nog voorspoedig :-)

Ah de kerkklokken slaan 12, dus het is weer lunchtijd. 

@+  (à bientôt)

Nieuwe foto's op flickr

Bonjour,

Vandaag zijn er wat nieuwe foto's op de fotosite flickr geplaatst. In het menu rechts zie onder 'links' een link staan waarmee je op de foto's kunt komen. Je kunt ook direct hier klikken:

Foto site

Op de fotopagina waar je dan op terecht komt staan de nieuwste foto's aan het einde. Ze zijn niet zo heel spannend. Ik zal proberen binnenkort wat interessantere foto's te maken :-)

Hier een voorbeeld: een testopzet van onze nieuwe keuken. We hebben de ikea keuken al in ons bezit en hebben hier de tafels/werkbanken (met plastic er nog omheen) alvast even neergezet om te kijken wat de beste opzet is. Da's best moeilijk want ons huis is nergens recht en op veel plekken nogal smal. Het zal wel zoiets als hierboven worden. Daar waar het bord met gele letters staat komt de kachel en helemaal achteraan bij het raam komt de eettafel.

Le Tour Toujours!

Vandaag weer een aantal familieleden uitgezwaaid. Erik en Marjo zijn al sinds maandag weg en vandaag zijn Fem (zus Mijke) en Julian en Rob (broer Marcel) en Annet en kids vertrokken. Zij stonden op twee campings in en om Guillestre. Sinds het vorige bericht is er veel gebeurd. Allereerst natuurlijk de Tour de France. Op 20 juli kwam deze op 200m van ons huis door het dorp heen. Het was het begin van een etappe, dus de renners zaten nog (bijna) allemaal bij elkaar in het peloton. Wel indrukwekkend om ze voorbij te zien denderen. 

Ongeveer een uur voordat de fietsers langskomen komt de zogeheten Karavaan langs. Dat is een gigantische stoet met allerlei bizar uitgedoste auto's. Daarin zitten/staan mensen die allerlei promomateriaal naar buiten gooien. Het publiek aan de kant ontpopt zich tot een groep vrouwen bij de Drie Doldwaze Dagen van de bijenkorf en kinderen tot en met bejaarden duiken op de petjes, tasjes en sleutelhangers. Doel is: zo veel mogelijk verzamelen. Omdat de tour drie dagen achter elkaar bij ons in de buurt was, is er dus flink gescoord!

Wij (Marcel en Mijke) hebben tot nu toe ook al twee keer geraft. De eerste keer op de Durance (de grootste, maar iets minder wilde rivier) en de tweede keer op de Guil. De Guil is een wat kleiner riviertje dat hier achter het dorp door een ravijn stroomt. De naam Guillestre komt ervan. Het raften in de Guil is een stuk spannender dan in de Durance omdat je op de Guil nogal eens komt vast te zitten op (of bijna onder) een rots. Wat een leuke bijkomstigheid is, is dat de wereld er vanaf het water toch heel anders uit ziet en de omgeving fantastisch mooi is. Fem en Julian hebben gisteren zelfs een nog heftiger stuk van de Guil gedaan, dus wie weet gaan wij dat ook nog eens proberen binnenkort.

Verder hebben we de afgelopen tijd een Senegalese avond in het dorp bezocht, veel restaurantjes van Guillestre uitgeprobeerd, ge-bbqd op de camping, gerodeld (soort sleeën van een helling in het skigebied) en een heel klein beetje geklust.

Het klussen schiet er een beetje bij in omdat we zo druk zijn met het rijden van de raftbusjes, gezellige dingen met familie doen en ook nog af en toe Sjors (de hond  van de buren) uitlaten. Maar eigenlijk is dat helemaal niet erg omdat we op die manier wel goed van de omgeving kunnen genieten. Het klussen kan ook als het iets rustiger is.

Wat we wel op klusgebied hebben gedaan is het plaatsen van een dikke paal om een plafonnetje te ondersteunen. Dat was best spannend, want we hadden een muurtje weggebroken waar een draagbalk op steunde. Dat was niet per ongeluk, en we hebben veel extra ruimte gecreëerd, maar je moet dan vervolgens natuurlijk wel de constructie weer goed ondersteunen. Daarnaast veel denkwerk op het gebied van elektriciteit en waterleidingen verricht en de schouw in de keuken weggesloopt. Ook daar werden we weer verrast door de niet aanwezige maatregelen voor brandveiligheid van franse jaren '70 bouwwerken. Een aantal balken binnen in de openhaard had overduidelijk wel eens vlam gevat en de afvoer pijp zat met een soort los kalk een beetje aan de muur gesmeerd. 

Het is heel erg  leuk om iedereen (de bezoekende familie) te laten zien waar we wonen en de reacties zijn ook elke keer enthousiast. De aanwezigheid van veel bekenden die hier op vakantie zijn versterkt ook het vakantiegevoel bij ons erg. Het inburgeren en frans leren gaat iets langzamer, maar dat komt wel. Het laatste bezoek komt volgende week dinsdag (Renée (mijkes moeder) en Pon). Zij gaan de plaatselijke chambre d'hotes uitproberen. Le Chateau. Bij het uitlaten van Sjors lopen we er altijd langs en het lijkt heel mooi te zijn. De ligging en het uitzicht zijn in ieder geval fantastisch.

Als er weer wat meer rust is, dan zetten we weer wat foto's op de site of op Flickr.

Ciao

Nous sommes en ligne!!!

Of in andere woorden, we zijn on-line! Binnenkort uitgebreidere berichten vanuit ons eigen huisje! Mailen werkt dus gewoon weer.

greetz!!!

Een bericht vanuit de zon

Op 13 juli was het precies een jaar geleden dat we een bod op dit huis deden. En......nog geen spijt. De buurt had besloten dit te vieren met een geweldig spektakel met paarden, jonkvrouwen en strijdende soldaten. Ook was er zelfs een hele vuurwerkshow opgezet. Nou ja, eigenlijk was dit allemaal in het nabij gelegen fort: Mont Dauphin, dat met een aantal andere werken van de architect Vauban vorige week is toegelaten tot de lijst van werelderfgoed van Unesco. Reden voor een feestje dus. Interessante gewaarwording is trouwens dat vuurwerk in de bergen niet zo heel spectaculair is. Het komt maximaal tot halverwege de tegenoverliggende berg en helemaal niet tot hoog in de lucht zoals ik altijd dacht.

De afgelopen dagen hebben we 'vakantie' gehad. Deels omdat Paul (vader Mijke) en José er waren, maar ook omdat we hadden afgesproken dat we regelmatig vrij gingen nemen om van de omgeving te genieten. Daarnaast was het maandag 14 juli (nationale feestdag), dus genoeg reden om een lang weekend te maken met daarin lekker wandelen, kletsen, wijn drinken en relaxen. En nog een 'spectacle', namelijk in het dorp zelf met muziek en dans. Zelfs de burgemeester nog een hand gegeven.

Het blijft een beetje kamperen in huis, zeker omdat we de best werkende badkamer (we hadden er twee) hebben gesloopt zoals op de foto's te zien is en we het dus moeten doen met de badkamer in de 'kelder'. Hiervan blijft de wc maar doorlopen en de muur is aangetast door vocht, maar verder hebben we wel een warme douche en ach, het werkt allemaal. Het campinggasje doet nog trouw dienst als kookgelegenheid en het weer zit over het algemeen mee. Tot nu toe klopt de uitdrukking 'wonen op vakantie' (titel van een boek van een emigrante Esther Verhoef) dus nog goed.

Vandaag (vrijdag de 18e alweer) komen Marcel's broer Erik en zijn vrouw Marjo en hond Lumi logeren. Gezellig! We hebben trouwens als het goed is bijna zelf internet. Nadat de vaste telefoonlijn werkte konden we de aanvraag indienen en nu die aanvraag in gang is gezet doet dus de telefoon het weer niet meer, maar dat hoort er allemaal bij, want het modem is nu op weg hiernaar toe. Kijken of het werkt. Verder is gisteren een meneer voor het dak geweest (moet vervangen worden). Hij schijnt de beste van het dorp te zijn. Onverstaanbaar, maar wat wel duidelijk was is dat hij een offerte gaat maken, maar dat het werk pas eind van de herfst of in de winter kan plaatsvinden. Hierdoor loopt onze planning wel flink uit omdat we de boven verdieping niet kunnen afmaken voor de tijd, maar ach. Genoeg te doen in en om het huis.

Heb er hier wat fotootjes bijgevoegd (boven het sloop proces van de oude badkamer, gezien vanuit de keuken en onder het dagelijkse biertje op het balkon). Hopelijk is het volgende bericht van de eigen computer af, maar zoals dat altijd met aansluitingen gaat, zal het wel langer duren dan verwacht en dus hoop ik nog nergens op :-)

Weer wat nieuws

Bonjour,

De foto's laten nog even op zich wachten, maar een snel nieuwtje kan zeker. We zijn nu ongeveer anderhalve week hier en al heel hard bezig. De eerste les die we hebben geleerd: alles duurt altijd langer dan je verwacht. Vragen we een telefoonabonnement aan. Zou ie dinsdag werken, blijkt dat pas donderdag echt zo te zijn (valt best mee natuurlijk, twee dagen vertraging). Wil je een telefoon kopen, blijkt dat nergens mogelijk enmoet je dus wat rond gaan rijden, maar uiteindelijk vind je er zeker 1. Wil je stempels huren, ook maar rond rijden tot je een verhuurbedrijfje vindt. Kortom. Overal de tijdvoor nemen. Dat is ook eigenlijk wel lekker want dan wordt je gedwongen rustig aan te doen :-)

We zijn al hard aan het slopen. Vooral Marcel blijkt dan over brute krachten te bezitten. We hebben besloten een extra muur eruit te halen om meer licht te creeren. We zijn al vaste klant van de dechetterie (afvalstort). Mijke houdt zich vooral bezig met opruimen en dingetjes regelen. Een goede taakverdeling. Ondertussen wordt de dag twee keer onderbroken voor het rijden met een busje voor het raftbedrijfje achter ons. Is een erg mooi ritje, dus zeker geen straf. Dan ook nog een keer de hond van de buren Sjors (of Georges, zoals ie officieel heet) uitlaten, wat ook nog eens zorgt voor een lekker wandelingetje. Een goede combi van bezig zijn en genieten van de omgeving.

Het vakantieseizoen begint hier nu. Heel veel nederlanders te zien. Het weer is ideaal. Wel erg warm 's middags, maar in de avond koelt het lekker af en 's ochtends is het echt fris.

Genoeg geschreven, terug naar de bouwput.
A bientot!

les premiers jours

De eerste dagen in ons nieuwe thuisland zijn prima verlopen. We gingen de Nederlandse grens over met: Afscheid nemen bestaat niet van Marco Borsato en zijn vervolgens een hete dag en koelere nacht doorgereden om om vier uur in de nacht THUIS te arriveren. Ondertussen nog wat eerste psychische eerste hulp geboden aan een fransman die achter het stuur in slaap was gevallen, op de snelweg over de kop was geslagen en vervolgens vrolijk naar buiten kroop en zijn spullen ging verzamelen. Alleen wat bloed op zijn handen, verder leek hij in orde!!!!!

In ons huis hebben we de volgende dag eerst, maar eens gezorgd dat we een beetje konden leven. Dus een tijdelijke woon- en slaapkamer en keuken ingericht. Toen de dag erna meteen begonnen met onze eerste werkdag. Busje van achterbuurman Maarten stroomafwaarts rijden zodat hij met zijn raftklanten na een natte afdaling van de rivier weer terug naar het beginpunt kan rijden.

Onze nieuwe kachel is ook gearriveerd. 250 kg zwaar!!! We hebben hem met veel moeite op de begane grond naar binnen gekregen ( moest Marcel wel vakkundig een kozijn voor slopen). Hij moet uiteindelijk nog een verdieping hoger, maar daar vragen we de overbuurman met zijn petit hijskraantje voor. Gelukkig is het zomer en hebben we nog even.

Morgenmiddag gaan we zelf een keer mee raften met Maarten. Tot nu toe dus alles gateau et oeuf (koek en ei). Het blijft wel een beetje onwerkelijk en voelt nu nog vooral als vakantie. Maar daar had iedereen in de boekjes vol met emigratietips al op gewezen. Het moeilijkst is nog het franse toetsenbord waar dit bericht op wordt getypt :-)

Au revoir et bonne chance
MM

Nog 1 dag......

Gisteren een heel leuk afscheidsfeestje in de arnhemse bossen gehad en nu nog maar 1 dagje en dan gaat het vertrek echt plaatsvinden. 

De afgelopen week was echt slopend. Maandag de bus volladen, 's nachts rijden naar Guillestre, dinsdag in de loop van de ochtend daar aankomen, woensdag uitpakken en kletsen met de buren en donderdag......weer het hele stuk terug. Vrijdag voorbereiden van feestje en zaterdag het afscheidsfeest. Wel zat het weer ontzettend mee. Een uur voor de start kwam er nog een gigantische hoosbui langs, maar daarna klaarde het op. 

Op het feestje zijn we overstelpt met ontzettend veel leuke kado's (onder andere sloffen in de vorm van een klomp) en lieve woorden. Toch wel een beetje gek om iedereen gedag te zeggen. Maar aan de andere kant voelt het meer als 'tot ziens' en hopelijk zien we de meesten ook nog eens op 1200 km ten zuiden van hier. 

Het zal even duren voor een volgend bericht verschijnt omdat we eerst een telefoonaansluiting moeten regelen en daarna pas internet kunnen aanvragen. Eens zien hoe snel dat in frankrijk allemaal gaat.....

Een huis vol troep

Al een week (of eigenlijk weken), zijn we aan het inpakken en het huis in Amsterdam wordt steeds meer een chaos! De 'slaapkamer' staat al helemaal vol en ook de woonkamer is nu officieel tot rampterrein verklaard. Maar het humeur blijft (over het algemeen) goed en we hebben al veel zin om volgende week onze eerste toch met volle bus naar Guillestre te maken. Nog even genieten van de heerlijke kampioenbroodjes van de bakker en alle favoriete Albert Heijn producten.

Bijna zover

Nog een weekje en dan gaan we met de eerste lading spullen richting het franse land. Het huis in Amsterdam is niet meer dan een grote opslag ruimte en er moet nog flink wat geregeld worden in deze laatste week. Maar de banen zijn opgezegd en we hebben er zin in.

Zo eerst maar eens onze nieuwe auto op gaan halen :-)

Nog maar twee maanden

Nog maar twee maanden en dan gaat het grote vertrek plaatsvinden. Langzaam zijn we nu bezig om alles te regelen voor de emigratie en tussendoor zijn we nog een weekje naar het huis geweest om een groot gat in de betonnen vloer te maken. Pfff veel werk, maar uiteindelijk gelukt. Vooral omdat Marcel veel brute kracht heeft gebruikt!

Zie ook de rest van de foto's op flickr.